Het aftellen is begonnen, binnenkort vertrekken we naar Myanmar. Myanmar, vroeger bekend onder de naam Birma. Ik vraag me af wat ik daar verwacht aan te treffen? Myanmar is een land dat lange tijd gebukt ging onder een dictatuur. Myanmar, het land dat nog niet zo bekend is onder het grote publiek, hoewel het dit jaar in de top 10 reisbestemmingen staat. (Hierover heb ik mijn mening onlangs verwoord in een column.) Myanmar, buur van het alom bekende Thailand.
Myanmar is een Boeddhistisch land in Zuidoost Azië. Het land ging jarenlang gebukt onder een streng militair bewind. Door de jaren heen hebben er verschillende staatsgrepen plaatsgevonden. De bekende Aung San Suu Kyi, die het gezicht was van een vrij Myanmar, winnaar van de nobelprijs van de vrede, stond jarenlang onder huisarrest. Sinds een aantal jaar is er een nieuwe regering aan de macht, gekozen door het volk. Langzaam wordt Myanmar een democratie, maar heeft nog een lange weg te gaan.
Sinds een aantal jaar is het verantwoord om naar Myanmar af te reizen. Voorheen kon je ook wel naar Myanmar reizen, maar dan steunde je als reiziger vooral het autoritaire regime. Je loopt nog steeds het risico om als reiziger de rijke toplaag te steunen, want grote hotels en vliegtuigmaatschappijen zijn in handen van rijke families. Echter daarnaast is het nu ook mogelijk om als reiziger de lokale bevolking te steunen, bijv. door te kiezen voor de goedkopere guesthouses en restaurantjes die in handen zijn van het volk.Men zegt dat Myanmar, omdat het zo lang afgesloten is geweest van de rest van de wereld, het meest authentieke land van Zuidoost Azië is. Overal lees je dat als je naar Myanmar wilt gaan, je nu moet gaan, voordat het straks reisbestemming nummer 1 van de Lonely Planet is, voordat het massatoerisme het land ontdekt.
Maar wat verwacht ik van Myanmar, vraag ik me af. Ik merk dat onze manier van reizen de laatste jaren erg is veranderd. Een aantal jaar geleden wilden we toch vooral hotspots zien, wereldwonderen op onze bucketlijst afvinken. Dat is wel echt veranderd. Natuurlijk bezoeken we ook nog wel de hotspots van een land. Nu zijn echter andere zaken belangrijk geworden. Als ik op een plek ben, wil ik de plek niet alleen zien, maar ook echt ervaren. Ik wil de sfeer voelen, ik wil de beelden en geluiden op me in laten werken, ik wil observeren en beleven. Maar bovenal wil ik mensen ontmoeten, ik wil naar hun verhalen luisteren, ik wil weten hoe hun leven eruit ziet en ik wil graag van hen leren. De manier van leven van de mensen die we ontmoeten, zijn voor mij wijze lessen. Ik neem deze lessen mee naar mijn leven hier in Nederland. Ik hoop dan ook dat we in Myanmar mensen mogen ontmoeten die ons willen vertellen over hun leven, van wie we mogen leren.
Myanmar is een Boeddhistisch land. Ik zie ernaar uit om me in de vele kloosters en tempels onder te dompelen in de rust die er in het algemeen heerst. De meeste mensen in Myanmar hangen het Theravada Boeddhisme aan. Dit is dezelfde vorm van Boeddhisme als in Thailand, Cambodja en Laos. Ik ben echter ook benieuwd of er invloeden van het Tibetaans Boeddhisme zijn, wetende dat Myanmar in het noorden aan de Chinese provincie Yunnan grenst, een provincie met Tibetaanse gebieden.
Vanuit Hsi Paw, een kleine stad vrij centraal in Myanmar gelegen, kun je via verschillende trektochten traditionele dorpen en etnische stammen bezoeken, zo staat in de reisgids vermeld. Bij mij komt dan meteen de vraag op hoe traditioneel die dorpen en stammen zijn. In het verleden bezochten we een aantal traditionele dorpen in andere landen, die bij nader inzien toch iets minder traditioneel bleken te zijn. Maar wie weet, Myanmar wordt nog niet overlopen door het massatoerisme en Hsi Paw al helemaal niet, het zou zomaar eens kunnen dat we wat pareltjes mogen ontdekken.
Net zoals in Hsi Paw wonen rondom het Inle Lake verschillende bevolkingsgroepen, met name het Inthavolk. De vissers van het Inthavolk staan vooral bekend om hun unieke manier van roeien, ze roeien namelijk met hun benen, zodat ze hun handen vrij hebben om met een net de vis te vangen.
Tijdens onze reis bezoeken we ook een aantal grote steden, zoals Yangon en Mandalay. Aziatische steden vind ik vaak druk en chaotisch. Ze zijn het bezoeken uiteraard waard, maar ik ben ook altijd blij als ik de grote stad mag verlaten om een rustigere plek op te zoeken. En natuurlijk bezoeken we de tempelruïnes van Bagan, het ‘wereldwonder’ van Myanmar. Veel mensen kennen de foto’s met tempeltoppen tussen het groen, genomen in een mistige zonsopgang. Deze foto’s zijn in Bagan gemaakt.
Kortom als ik mezelf opnieuw de vraag stel wat ik in Myanmar verwacht aan te treffen, denk ik dat ik een land met veel variatie zal aantreffen, dat ik hopelijk mensen mag aantreffen die ons over hun leven vertellen en van wie we van hun verhalen mogen leren.
