De leeuw is de koning der dieren. Zijn kracht en het respect dat hij afdwingt, heeft hem deze titel gegeven. Ik ben het daar wel mee eens, zeker als je de brul van de leeuw een keer over de savanne hebt horen rollen. En zeker als je de leeuw in alle kracht en glorie in het wild voor je neus hebt zien staan. Echter er is een ander dier dat ik een eigenlijk de ongekroonde koning der dieren vindt. Een dier dat krachtig en zachtaardig tegelijkertijd is. Een dier dat respect afdwingt. Voor mij is de ongekroonde koning der dieren de olifant.
Ik heb hele mooie herinneringen aan ontmoetingen met de olifant. In Etosha hebben we talloze keren aan de rand van een waterplas gestaan. Plots zagen we de struiken en bomen een beetje rammelen. Je bent meteen alert, ‘wat komt eraan?’ Mijn hart ging meteen wat harder kloppen, ik zag de contouren van een olifant, gevolgd door nog één en nog één en nog één……We hebben meegemaakt dat er wel dertig olifanten uit het struikgewas kwamen. Een grote groep, dus dat betekent dat het overwegend vrouwtjes zijn. De vrouwtjes trekken in familiegroepen geleid door een matriarch over de savanne. De mannetjes trekken vaak alleen of in kleine mannengroepjes. De matriarch leidt de groep van waterplas naar waterplas. Niemand weet precies hoe ze navigeert.
Ik vergeet nooit de matriarch van de eerste groep olifanten die we ooit hebben gezien. Het was in Krugerpark Zuid Afrika. Nietsvermoedend kwamen we bij een grote groep olifanten uit. De olifanten waren erg onrustig. Al gauw bleek wat de reden van hun onrust was, er was iemand in een auto heel kort bij de olifanten gekomen, veel te dichtbij wat de olifanten betrof. De kudde werd onrustig en renden allemaal trompetterend de weg over. De matriarch was niet blij, ze kwam als laatste over de weg en met flapperende oren en een luid getrompetter liet ze ons duidelijk merken dat we echt moesten oppassen. Vervuld van angst, maar ook vol respect keken we naar de boze olifant, ik voelde me heel klein en kwetsbaar. Gelukkig bleef het bij dreigen en liep de matriarch uiteindelijk achter de rest van de kudde aan.
De boze matriarch
Wat me altijd opvalt bij een kudde olifanten is de liefde voor hun kinderen en de zachtheid en tederheid waarmee dit grote dier haar kindje behandelt. De kleintjes krijgen bij de waterplas uitgebreid de kans om te spelen in het water. Waarbij we vaak hebben moeten lachen om de klungeligheid van de baby-olifantjes, die proberen die ‘gekke’ slurf onder controle te krijgen. Eén keer zagen we een wel heel stoer baby-olifantje, die al flapperend met zijn oren en zwaaiend met zijn slurfje op onze auto toekwam. Hij bedacht zich en verstopte zich vervolgens snel achter de veilige achterpoten van zijn moeder. De dames-olifanten zijn erg beschermend naar hun kinderen toe. Als de kleintjes spelen bij de waterplas gaan de volwassenen om hen heen staan om hen te beschermen tegen roofdieren. De kleintjes genieten zichtbaar van het spel
We maakten mee dat één van de dames uit de kudde als een verkeersbrigadier op de weg bleef staan, de rest van de kudde kon veilig oversteken. We stonden met onze auto vooraan. De olifant stond een paar meter van onze auto. De olifant leek het nogal leuk te vinden dat wij moesten wachten. Ze legde haar slurf over haar slagtanden en kruiste haar voorpoten, alsof ze wilde zeggen ‘zo we gaan eens even kijken hoelang jullie blijven staan’. Ze was niet boos en ze dreigde niet, maar ze testte ons geduld wel uit. Niemand die het in het hoofd haalt om dan op het dier af te rijden, dat zou ook echt niet slim zijn, want olifanten hebben geen enkele moeite om een auto omver te duwen.
En neem dan de mannetjes. Die zijn zichtbaar een maat groter dan de vrouwtjes. Vaak tref je ze in hun eentje bij een waterplas aan. Ze voeren dan een soort waterballet op, waarbij ze water opzuigen met hun slurf en dit over zich heen spuiten. Eén van de mannetjes wilde al het water voor zich alleen hebben en spoot het water naar de andere dieren toe, die zich echter niet lieten afschrikken door zijn gespetter. Het leverde een zeer komisch beeld op.
Olifanten zijn erg gericht op andere levende wezens, ook gericht op mensen. Olaf en ik wandelden langs de waterplas bij één van de campingsites in Namibië. Olaf liep nog wat mank, want hij was nog herstellende van een enkelbreuk. Een mannetjesolifant stond bij de waterplas te drinken. Hij kreeg Olaf in het oog en bleef hem vervolgens volgen en in de gaten houden. Waarom een olifant dit doet, is me een raadsel. Ik vind het in elk geval erg bijzonder dat een olifant zo gericht is op andere wezens.
Ik denk dat er heel wat redenen zijn om de olifant de ongekroonde koning der dieren te noemen. Ik kan er geen genoeg van krijgen om deze prachtige dieren te observeren. Uiteraard observeer ik graag alle dieren en vind ik alle dieren erg bijzonder, maar de olifant heeft wel een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Graag willen we dan ook weer opnieuw afreizen naar Afrika om deze prachtige wezens, net zoals alle andere prachtige wezens in Afrika, weer te mogen zien.
