Op 31 mei was het dan zover, we gingen voor een lang weekend naar de ashram van Yoga Vidya in Bad Meinberg. De groep bestond uit zes dames: Prema Shakti, Daya Mata, Edy, Roshine, Maria en ik. Daarnaast was Govinda de ‘lucky man’ die met zes dames het weekend mocht doorbrengen. Ik was de enige die nog niet eerder in Bad Meinberg was geweest. Ik wist niet zo goed wat ik me bij een bezoek aan de ashram moest voorstellen, maar net zoals bij een reis probeerde ik de verwachtingen niet al te hoog te stellen, want mijn ervaring is dat het toch altijd anders is dan dat ik me dat in mijn wildste fantasieën had kunnen voorstellen. Ik probeer me altijd op te stellen als een kind, open en vol verwondering. Zo stelde ik me ook open voor alle ervaringen in de ashram.
Na een rit van zo’n drie uur over de ‘Deutsche Autobahn’ kwamen we aan in Bad Meinberg, alwaar we eerst besloten om een ijsje te gaan eten. De eerste activiteit van het yogaweekend kon me wel bevallen. Daarna op naar de ashram. Hoewel ik me had voorgenomen om geen verwachtingen te hebben, was ik wel verbaasd toen ik de gebouwen van de ashram zag. Ik had me een heel oud klooster voorgesteld, maar het waren oude flatgebouwen, zo uit de jaren ’70 vermoed ik, die ooit dienst hadden gedaan als ziekenhuis. Zo zie je maar weer dat ook al probeer je geen verwachtingen te hebben, stiekem zijn ze er dan toch.
De praktische zaken werden geregeld, zoals de kamerindeling, het uitkiezen van de slaapplek en het installeren van de bagage. Vervolgens maakten we een rondgang door de ashram. Hoewel de gebouwen er aan de buitenkant wat grauw uitzien, is daar binnen niets van te merken, de sfeer binnen is warm en aangenaam. Om niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk aan te komen, kozen we om in een klein zaaltje kort in meditatie te gaan. Even een moment voor onszelf en een moment voor elkaar. Nu waren we echt aangekomen in de ashram.
De tijd vloog op de eerste dag voorbij en voor ik er erg in had, was het al tijd voor de eerste Satsang. Ik genoot met volle teugen van deze eerste Satsang; het samen mediteren, het samen zingen van de mantra’s, het Om Tryambakam, het Arati en het Twameva, het verhaal dat Sukadev uit een boek voorlas en de wijze les die eraan werd gekoppeld.
De eerste dag zat erop en we kropen vroeg onder de wol, want de volgende dag zou het alweer vroeg dag zijn. Om 4:15 u. ging de wekker en om 5 u. stonden we klaar voor de Homa, de vuurceremonie. Ter voorbereiding mocht je op een briefje schrijven wat je graag zou willen loslaten. Tijdens de ceremonie mocht je het briefje in het vuur gooien, het verteren van het briefje door het vuur stond symbool voor het loslaten. Het was een zeer mooie ceremonie. Na de ceremonie voelde ik wat meer ruimte in mijn hoofd, hetgeen me dwarszat, was ‘opgegeten’ door de vlammen.
De rest van de ochtend stond eveneens in teken van meditatie en bezinning. Ik genoot die ochtend in het bijzonder van de mooie klanken en de engelachtige zang tijdens de mantrayoga. Mijn lichaam voelde daarna alsof ik een weldadige massage had gehad en mijn geest was na die ochtend bijzonder rustig.
Na de lunch ‘verlieten we voor even het yogaleven’ om een lange wandeling door de velden naar het dorp te maken. Het verlaten van het yogaleven staat niet voor niets tussen aanhalingstekens, want je kunt het yogaleven niet verlaten. Yoga is de weg die je inslaat en alles wat je doet doe je vanuit de weg van Yoga (Yoga Vidya). Ook tijdens de wandeling volgden we nog altijd de weg van Yoga. We hadden tijdens de wandeling bijzondere gesprekken over het leven, over vriendschap en over onvoorwaardelijke liefde. We vroegen ons af of er verschil zit tussen leven als yogi in een ashram en leven als yogi in onze huidige maatschappij. De weg van Yoga (Yoga Vidya) lijkt in onze huidige maatschappij vaak moeilijk te vinden. Het pad is niet altijd duidelijk zichtbaar, de navigatie is soms geneigd om een andere kant op te draaien, want de paden van geld, hebzucht, ijdelheid, egoïsme, zelfingenomenheid enz. zijn soms erg verleidelijk. En het ego wil ons nog wel eens die weg opsturen. Maar het is zo belangrijk om de weg van Yoga uit te dragen en liefde en verdraagzaamheid in onze wereld te brengen. ‘Be the change you want to see in the world’, zei Ghandi ooit.
Na een mooie wandeling met mooie woorden, hadden we wel wat trek gekregen en vonden we dat de innerlijke mens dit weekend ook wel wat verwend mocht worden. Dus aan het eind van de wandeling zochten we een terrasje op waar ze heerlijke ‘Kaffee mit Kuchen’ serveerden ….. heerlijk. Ook deze tweede dag vloog voorbij en voor dat ik het wist, zaten we weer in de Satsang en genoot ik opnieuw van het samen zijn.
Op zaterdagochtend maakten we na de ochtendmeditatie een prachtige stiltewandeling door de natuur rondom de ashram. De natuur was op dit vroege tijdstip al in haar volle glorie. De vogeltjes kwetterden vrolijk, de wind ruiste door de bomen en een ree keek ons verbaasd aan, niet wetende of ze nu weg moest rennen of niet voor dit groepje stilzwijgende wandelaars.
In de middag bezochten we de Externsteine. Dit zijn grote rotsen die zo uit het niets uit het landschap oprijzen. In vroegere tijden bouwden mensen een kerk in deze rotsen, waar de resten tot op heden nog steeds bewaard van zijn gebleven. We klommen via de vele trappen langs de rots omhoog. Voor mij was het even slikken, want ik heb last van hoogtevrees, maar Daya Mata legde een beschermende hand op mijn schouders, waardoor ik me veilig en geborgen voelde.
Boven op de top nam ieder van ons om de beurt een asana aan, bij ieder van ons werd ‘Om’ gezongen en een foto gemaakt, zo hadden we ons eigen ritueeltje. Eenmaal beneden vonden we dat het weer eens tijd werd voor ‘Kaffee mit Kuchen’ en we reden naar het dorpje Detmold.
De Satsang op zaterdagavond was een bijzondere met veel dans en muziek. Ik heb er erg van genoten en een gevoel van geluk gleed als een zeer warme deken over me heen. Ik voelde me vervuld met rust en liefde. Moe maar zeer voldaan viel ik vervolgens in slaap.
Voordat ik er erg in had, was de zondag reeds aangebroken. Na de ochtendmeditatie en de Satsang doken we even Café Maya in voor de nodige cafeïne en voor de (wifi)verbinding met onze dierbaren buiten de ashram. We sloten dit mooie en bijzondere weekend af met het zingen van het Om Tryambakam in Shivalaya. Voor mij persoonlijk betekende dit een afsluiting van het weekend met een zeer mooie en bijzondere meditatie-ervaring, die me veel inzicht heeft gegeven in het pad dat ik mag vervolgen.
En toen zat het weekend erop en voor we het wisten zaten we weer in de auto op weg naar huis. In mijn tas zaten wat nieuwe boeken en een kleine Ganesha voor op het thuisaltaartje. In mijn ‘rugzak’ zitten mooie, speciale, liefdevolle ervaringen die ik mee naar huis neem en voor de rest van mijn leven bij me zal dragen. In Kerkrade werden we hartelijk ontvangen door Satyakama en Narayani. Kort deelden we nog even onze ervaringen, om vervolgens naar huis te gaan. Terug naar ons dagelijks leven, dat eigenlijk nooit meer helemaal hetzelfde zal zijn.
