‘Kan ik hier als psycholoog aan de slag?’ vraag ik aan onze Balinese chauffeur. Ik zie het namelijk al helemaal voor me om hier op het paradijselijke Bali een psychologenpraktijk te beginnen. De chauffeur kijkt me verbaasd aan. ‘Wij hebben hier geen psycholoog nodig,’ zegt hij. ‘Als wij problemen hebben, dan gaan we samen naar de tempel om te bidden en te mediteren.’ Dit is een hele andere manier dan wij gewend zijn om met je problemen om te gaan.
Religie geeft steun, kracht, hoop en berusting. Ik zie dit overal in Azië waar het Hindoeïsme en het Boeddhisme vaak een belangrijke rol in het dagelijks leven speelt. In het Hindoeïsme en het Boeddhisme speelt reïncarnatie gelooft men in reïncarnatie. Waar Westerlingen vaak alles in één leven proberen ‘te proppen’, je leeft immers maar één keer, zie je dat er in het Hindoeïsme en het Boeddhisme veel meer berusting is. Niet alles hoeft immers in één leven, je hebt vele levens om al je lessen te leren. Het geloof dat niet alles in één leven hoeft en je vele levens hebt, maakt dat veel mensen in Azië heel anders in het leven staan en heel anders met problemen en tegenslagen omgaan. Ik zeg niet beter of slechter, maar anders. In onze maatschappij hebben veel mensen moeite met het accepteren van tegenslagen in het leven. Er ontstaat frustratie, spanning en onbegrip. Denk maar aan het coronavirus, waardoor de samenleving tot stilstand is gekomen waardoor veel mensen niet meer konden doen wat ze leuk vinden, zoals uiteten, naar de bioscoop gaan, een festival bezoeken of reizen. In Azië kijken de meeste mensen heel anders tegen tegenslagen aan: het is karma, het is een les die je te leren hebt. Zo kan er berusting en acceptatie ontstaan. Samen bidden en mediteren heeft daarbij een hele belangrijke rol: het geeft de mensen zingeving en kracht in hun leven. Ik weet dan ook dat de chauffeur op Bali gelijk heeft als hij zegt dat ik op Bali niet als psycholoog aan het werk hoef. Het samenzijn, het bidden en het mediteren, dat is de therapie. Zou dit dan in onze samenleving ook werken, vraag ik me dan af. Onze maatschappij zit immers heel anders in elkaar en we kunnen onze situatie gewoonweg niet vergelijken met de situatie op Bali. Echter er zijn ook overeenkomsten. Ieder mens, waar ook ter wereld, is op zoek naar zingeving in het leven: het leiden van een zinvol en gelukkig leven. En als we één ding mogen leren van de mensen op Bali is het om in therapie ook meer te praten over zingeving. Het is zo belangrijk dat als je klachten en problemen hebt, het daar ook over te hebben, maar ook om het daarnaast ook te hebben over wie ben jij en wat maakt jouw leven de moeite waard? Waar word jij gelukkig van? Wat is jouw missie in het leven? Waar vind jij bezinning en berusting? Wat heb jij nodig om bij jezelf te komen en te blijven? Wat is de reden dat jij bestaat? Waarom ben jij hier op aarde? Zoals het bezoek aan de tempel de mensen op Bali zingeving biedt en de plek is waar ze antwoorden vinden op deze vragen, zo kunnen hier in Nederland deze vragen besproken worden tijdens de therapie.
Dus uiteindelijk heb ik besloten om geen psychologenpraktijk op Bali te openen, maar ik denk wel dat ik uit Bali wijze lessen hebben mogen meenemen, die mensen hier in therapie kan helpen om dichter bij zichzelf te komen en om antwoorden te vinden op de vraag wie ben ik en wat heb ik hier op aarde te doen. Want ik geloof dat iedereen hier op aarde is voor een reden en met een missie. Het is soms alleen zoeken naar die reden. En dat is dan mijn missie op aarde: mensen helpen in die zoektocht en een verbinding slaan tussen alle wijsheden die er op aarde zijn, want we kunnen zoveel van elkaar leren.
