Het aantal mensen dat een beroep doet op de GGZ stijgt jaarlijks, meldt de rijksoverheid. Dus onze minister vindt dat het anders moet. Wachtlijsten worden teruggedrongen en mensen krijgen hierdoor sneller toegang tot de GGZ.
Fantastisch nieuws, zou je denken, maar als je wat dieper in de materie duikt, zie je dat het de zoveelste wassen neus is. Wassen neuzen en gebakken lucht, die kennen we wel in de GGZ. Nu blijkt namelijk dat de wachtlijsten opgelost worden, doordat volgend jaar minder mensen toegang krijgen tot de GGZ. Probleem opgelost dus, volgens de minister. Maar we lossen toch ook niet het fileprobleem op door tegen de helft van de Nederlanders te zeggen dat ze niet meer in hun auto mogen stappen. We lossen toch ook geen stikstofcrisis op door tegen de helft van de boeren te zeggen dat ze moeten stoppen met hun bedrijf… of toch wel?
Ik herken een patroon bij onze regering in hun oplossingsstrategieën. Alleen de boeren blokkeren de snelweg als men aan hun bestaansrecht komen, dat zie ik psychologen nog niet zo snel doen. Nee, wij zijn allemaal braafhaasjes die alles bedekken met de mantel der liefde. Onze beroepsvereniging zal niet zo snel oproepen tot het platleggen van Schiphol. Al kan Schiphol op dit moment ook niet nog platter gelegd worden dan dat het nu al ligt.
Kortom, wat ik hiermee zeggen wil, is dat onze beroepsgroep vaak te lief en zachtaardig is. Enorm fijn voor onze zorgvragers, maar niet echt een goede eigenschap aan de onderhandeltafel. Nou ja, je vraagt je dan af wie er namens de GGZ heeft getekend? Dat was ‘De Nederlandse GGZ’. Alleen de naam al, alsof we allemaal onder één koepel vallen en ons allemaal dienen te conformeren aan het pad dat ‘De Nederlandse GGZ’ voor ons uitstippelt.
In het akkoord wordt trouwens met de vinger naar de vrijgevestigden gewezen, want zij behandelen vaak mensen met een lichte problematiek en laten daardoor de hele GGZ vastlopen. Volgens mij was mensen behandelen met lichte enkelvoudige problematiek net het doel van de basis GGZ, die inmiddels weer is afgeschaft en vervangen is voor het zorgprestatiemodel. Volgens het integraal zorgakkoord moet deze groep zorgvragers het straks doen met eHealth en zelfhulpprogramma’s.
De psycholoog wordt ingeruild voor een leuk uitziende acteur die middels vooraf ingesproken videoboodschappen mensen met psychische klachten gaat helpen. Interessant detail is dat ooit uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat de therapeutische relatie het meest helpend is in therapie. Dit ‘bestandmiddel’ wordt in deze programma’s voor het gemak overboord gesmeten, want een relatie ga je niet krijgen met een acteur op een schermpje. Tja, en wat ga ik dan doen, als mijn werk straks volledig overbodig is geworden?
Als reizende psycholoog ga ik meer over de wereld reizen op zoek naar verhalen over zingeving, over waar het nu echt om draait in het leven. Deze verhalen ga ik delen om mensen te inspireren en bewust te maken van hoe mensen op andere plekken in de wereld leven. Met als doel dat ze reflecteren op hun eigen leven en de zingeving in hun leven.
Uit onderzoek blijkt dat zingeving in je leven je gelukkiger maakt. Als ik mensen kan helpen bij het vinden van zingeving, draag ik bij aan een gelukkiger leven. De kans dat ze GGZ-zorg nodig hebben wordt dan kleiner. En misschien is dit dan uiteindelijk wel de sleutel tot de oplossing van de wachtlijst in de GGZ. Zou minister Kuipers iets voelen voor mijn insteek?
