Soms zit ik met een dilemma. Nee, misschien is het geen dilemma, want diep in mijn hart diep in mij hart weet ik echt wel wat ik wil en waar mijn pad heen leidt. Ik verwoord het beter als ik zeg dat het een strijd tussen mijn hart en mijn hoofd is. En misschien is het ook wel een ego-dingetje. Het gaat om het volgende: nemen mensen me nog wel serieus als psycholoog als ik me ga richten op coaching, workshops en yoga? Als ik in mijn hart kijk, weet ik het antwoord wel. Zoals een wijze spreuk zegt: ‘Luister naar je hart, het klopt altijd’. Als ik erover nadenk, realiseer ik me dat ik eigenlijk meer vanuit mijn vak psychologie ga werken als voorheen.
Vanaf het begin dat ik in de GGZ (geestelijke gezondheidszorg) werk, heb ik er een haat-liefdesverhouding mee. De liefde voor het vak psychologie is heel erg duidelijk. Ik vind mijn vak mateloos boeiend, intrigerend en inspirerend. Het geven van therapie en het helpen van mensen is mijn missie, het dagelijks werk als psycholoog geeft me daarin veel voldoening. Het probleem heeft altijd in de organisatiestructuur van de GGZ gezeten. In de GGZ zijn er zorgprogramma’s en behandelprotocollen. De diagnose die er gesteld wordt, bepaalt binnen welk zorgprogramma en volgens welk protocol de behandeling plaatsvindt. Ik heb daar altijd de kriebels van gekregen. Er bestaan geen standaardmensen, dus hoe kan ik dan iemand een behandeling volgens een vaststaand programma aanbieden? Deze weerstand tegen deze organisatiestructuur heeft ertoe geleid dat ik mijn vaste baan binnen een GGZ-instelling heb opgezegd. Ik ben toen mijn eigen praktijk gestart, waarbinnen ik veel meer maatwerk kan bieden. Echter binnen de vrijgevestigde praktijk gelden ook dezelfde zorgprogramma’s en behandelprotocollen.
Ingekaderd zitten in een bepaald stramien is echt niet mijn ding. Ik streef altijd naar vrijheid, naar het volgen van mijn hart en mijn eigen ding doen. Na vele jaren in de GGZ heb ik heel wat kennis en ervaring opgedaan. Ik wil deze dan ook op een andere manier gaan delen, een manier waarop ik veel mensen kan bereiken en waarmee ik veel mensen hoop te inspireren. Sommige collega-psychologen hebben misschien in het begin een beetje met argusogen naar mij gekeken, maar nu krijg ik steeds meer leuke en hartverwarmende reacties van hen.
Vrijheid is voor mij een groot goed. Tijdens onze reizen heb ik altijd heel veel vrijheid ervaren. De ervaringen tijdens het reizen, de vele gesprekken die we op reis met mensen hebben gevoerd, de onverwachte situaties die je altijd tijdens een reis tegenkomt, de wijsheid die ik heb geleerd, heeft me ontzettend gevormd. Ik heb heel erg veel over mezelf en over de wereld geleerd. Deze verhalen en ervaringen ben ik ook steeds meer gaan delen: via onze website, in ons boek ‘De essentie van Azië’, maar ook in de therapiesessies. Ik heb geleerd dat de wijsheid van de wereld iedereen kan helpen en ik wil deze ontzettend graag delen. Dit heeft ertoe geleid dat ik nog meer af kwam te staan van de gevestigde orde in de GGZ. Ik grapte wel eens dat ik vaker de Dalai Lama dan Freud citeer. Niets ten nadele van Freud en hetgeen hij betekend heeft voor de ontwikkeling van de psychologie. Maar wat ik er eigenlijk mee wilde zeggen is dat ik het beste uit twee werelden: de wereld van het reizen en de wereld van de psychologie ging samenvoegen. En zo ben ik gekomen tot de wens om me naast het geven van therapie ook te gaan richten op coaching, workshops en yoga.
Sommige mensen zullen denken: is dat niet een stapje terug van het geven van therapie in de GGZ naar het geven van coaching, workshops, yoga? En dan al die berichten op social media? Is het niet veel makkelijker om alleen in de GGZ te blijven werken, daar hoef je al die zaken niet erbij te doen? Maar zoals ik al eerder schreef: ik streef altijd naar vrijheid en ik volg mijn hart. Ik trek me dan ook weinig aan van wat andere mensen vinden. Ik heb in mijn leven al veel keuzes gemaakt die anderen raar of misschien niet slim vonden. En kijk waar deze keuzes me hebben gebracht: ik leef een gelukkig leven, ik heb een eigen praktijk en werk momenteel hard aan mijn missie in mijn leven.
Door de Coronacrisis konden Olaf en ik niet meer samen op reis, maar ik ben aan het hele bijzondere reis begonnen. De reis naar mijn hart!! Ik ben het pad van mijn missie ingeslagen: zoveel mogelijk mensen inspireren en bewustmaken van hun ware Zelf, hun dromen, hun passie en van deze wereld. Zelf wil ik ook iets voor deze wereld betekenen: door enerzijds zoveel mogelijk mensen te inspireren, bewust te maken en te helpen en door anderzijds via Wereldpaden Foundation lokale goede doelen te ondersteunen en de verhalen van mensen overal ter wereld te verzamelen om deze vervolgens weer met iedereen te delen. Er is zoveel wijsheid in deze wereld, deze wil ik delen en daarmee ik iedereen inspireren en bewustmaken.
