Hij is opgegroeid in een doorsnee gezin met een oudere zus en jongere broer in een Fries dorp. Als kind was hij vrolijk, ondernemend en sociaal. In de pubertijd begon hij moeite te krijgen met het ontwikkelen van een eigen identiteit en het vinden van zijn plek in de samenleving. Dit resulteerde er in dat hij lichte angstklachten en sombere periodes begon te krijgen. Na hier zelf een tijdje mee te hebben geworsteld vond hij het, toen hij bijna 19 werd, tijd om hier mee aan de slag te gaan en zocht hij hier hulp bij. Die hulp bestond uit een consult bij de huisarts die hem zijn eerste antidepressivum voorschreef. Dit bleek een grote vergissing te zijn en resulteerde er in dat hij binnen een paar maanden ernstig suïcidaal werd opgenomen in een psychiatrische instelling. In rap tempo werd er een scala aan psychofarmaca toegevoegd wat de situatie nog verder verslechterde. In het eerste half jaar na de start van het eerste antidepressivum werden er 12 verschillende andere psychofarmaca toegevoegd en na twee jaar stond de teller al op 20. 

Uiteindelijk heeft hij in 23 jaar rond de 40 verschillende psychofarmaca voorgeschreven gekregen en zijn er 22 verschillende DSM diagnoses gesteld door verschillende behandelaars. De gevolgen van de grote hoeveelheid aan pillen, de grote hoeveelheid aan diagnoses en het stigma wat dit met zich mee bracht hadden een desastreus effect op zijn leven. Pas na ruim twintig jaar heeft hij zich los weten te weken uit deze nachtmerrie en heeft hij zijn leven opnieuw vorm weten te geven.

Nu zet hij zich middels zijn boek en het geven van lezingen in voor een stuk bewustwording omtrent de risico’s van het huidige medische model in de psychiatrie en draagt hij bij aan een paradigma verschuiving van een psychiatrie van breinspecialisten naar een psychiatrie die zich meer als maatschappij specialisten ontwikkeld.