Beschrijving
Op 8 november 2024 organiseer ik de tweede editie van het Wereldpaden Academy Congres! Ditmaal in het hart van Nederland om nog meer mensen de kans te geven deel te nemen. De locatie is Landgoed Zonneoord in Ede. We hebben weer een programma vol inspirerende en leerzame activiteiten en lezingen voor zowel zorgverleners als zorgvragers!
Wat centraal staat is de vraag: Waar gaat het in de ggz over en waar zou het in de ggz over moeten gaan?
Momenteel is de ggz te veel gericht op het systeem: DSM-classificaties (beter bekend als diagnoses), protocollaire behandeling en zorgprogramma’s. Dit klinkt op papier allemaal mooi, maar zowel zorgverleners als zorgvragers (cliënten) voelen zich hierdoor niet gehoord en gezien in de ggz. Er worden nu schitterende behandelpannen geschreven met SMART-doelen en er is een grote focus op bureaucratie. Er wordt gekeken naar ‘concurrenten’ volgens benchmarking en nagedacht over hoe intakeformulieren eruit moeten zien, etc. Maar wat heeft de zorgvrager hier nu aan?
Omdat wij ons nu moeten richten op stoornissen, zijn we klachtgericht i.p.v. krachtgericht. Waarom moeten we alles een stoornis noemen? Wat wil een zorgvrager? Wat is de essentie van therapie? Dit zijn belangrijke vragen, waar over nagedacht en gediscussieerd moet worden. Ik denk dat de zorgvrager zichzelf wil terugvinden, weer in eigen kracht wil komen, de draad weer oppakken en gelukkig zijn. Als dit de essentie is, waarom starten we dan met een DSM-classificatie (diagnose) stoornis, want dan staat de zorgvrager al 10-0 achter.
Ik ben ervan overtuigd dat het tijd is dat we kijken naar wie de mens is achter de klachten. Wanneer je de mens als uniek en (ge)heel beschouwt, behandel je geen stoornissen maar help je mensen. De psycholoog moet een speurneus zijn die een tijdje met de zorgvrager mee loopt. Zo blijft de zorgvrager ook de regie in handen houden.
In mijn visie is de regie dus in de handen van de zorgvrager en zorgverlener. De psycholoog heeft een open/onbevooroordeelde houding. Veiligheid is de voorwaarde om tot verandering te komen, op reis gaan met een open, onbevooroordeelde blik. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat de therapeutische relatie het belangrijkste element is van therapie. Het behandelprotocol bepaalt maar voor een klein deel de uitslag van de therapie. In de ggz moeten we dus de blik verruimen. Dit kunnen we leren van inheemse stammen: zoals van de nomaden in Tibet en de Himba en de Bosjesmannen in Namibië. Er is zoveel in de wereld wat onze blik kan verruimen.
Gebrek aan zingeving in iemands leven is vaak de oorzaak/mede-veroorzaker van psychische klachten. Veel mensen doen werk dat ze eigenlijk niet willen. Ze volgen niet hun passie, luisteren niet naar hun hart. De druk en verwachtingen zijn hoog. Dit leidt tot stress, spanning en psychische klachten. Zingeving is daarom een essentieel onderdeel in therapie, met vragen als: Wie ben ik? Wat wil ik? Wat is mijn missie in het leven? Zingeving is ook belangrijk bij hulpverleners zelf. Vaak kiezen we voor dit vak vanuit een idealisme, vanuit iets voor de ander willen betekenen en mensen willen helpen. Echter door de hoge werkdruk, bureaucratie en het strakke systeem, verliezen veel hulpverleners hun zingeving of ze stappen uit de hulpverlening en gaan iets anders doen.
Velen ervaren spanning, stress en raken hun zingeving kwijt. Hoe kan je er dan voor cliënten zijn? Hoe kan je zorgvragers helpen bij het vinden van hun zingeving? Hulpverlener zijn betekent ook je hele leven zelf op reis naar je zingeving zijn. Zelfontwikkeling en zingeving creëren. Zorgvragers spiegelen je. Therapie is een wisselwerking. Je leert van elkaar en je groeit door elkaar. Daarom is dit congres ook voor zorgverleners én zorgvragers: want we zijn op de 1e plaats allemaal mens. Meer dan alleen zorgverleners en zorgvragers.
Klik hier voor de informatie pagina van het congres.
